EMDR

Als coach van MBO scholieren had ik er al eens van gehoord; EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) een vorm van therapie die helpt bij o.a. traumatische ervaringen. In 2020 onderging ik 3 EMDR sessies die elke keer mij weer een stapje verder hielpen.

Ik merkte door de jaren heen dat ik bij drie gebeurtenissen op slot ging als ik er aandacht. Dat mijn lichaam verkrampte en mijn emoties zo enorm hoog werden dat ik een soort van paniek ervaarde.
Het moment dat ik Femke* dood zie liggen in de box, Fons* zag doodgaan en de angst dat ik ook mijn jongste dochter dood zou vinden gingen mijn leven steeds meer beheersen..

Ik had nooit eerder over EMDR nagedacht totdat ik het advies kreeg om iets te gaan doen met deze moeilijke herinneringen / angsten. Ik ging akkoord, alles was beter dan zo doorgaan.. Voordat we daadwerkelijk konden beginnen kreeg ik een ‘kennismakingsgesprek’ en bespraken we mijn meest moeilijke momenten. Daaruit werden de drie genoemde ‘situaties’ aangewezen als meest traumatisch / ingrijpend. Deze moesten we gaan aanpakken m.b.v. EMDR. Ik moest zorgen dat ik tijd voor mijzelf zou hebben voor en na een sessie. De afspraken werden gemaakt en oppas werd geregeld…

Ik ging heel erg zenuwachtig naar de eerste sessie. Ik had wel uitgelegd gekregen wat er ging gebeuren, dat het heel emotioneel zou worden en dat ik ‘uitgeput’ uit zo’n sessie zou komen maar toch kon ik mij geen beeld vormen van het geheel en hoe ik het zou ervaren.

Ik moest een ‘foto’ maken van het beeld wat ik het meest traumatisch vond. Dat beeld moest ik tot in detail beschrijven en ik moest voelen… Pfff dat was heftig. Ik moest aangeven op een schaal van 1 tot 10 waar ik zat in het verdriet, spanning etc.  Je moet dit beeld vasthouden en vervolgens moest ik (in mijn geval) de vinger van de therapeut volgen. Dat gaat heel snel en je merkt al snel dat je ogen moe worden. Maar wat ik ook merkte was verbazingwekkend.. de ‘emotieladder’ die zakte…

Ik kan het niet goed beschrijven.. Je voelt iets in je hoofd en lijf dalen.. iets veranderd. Dat voel je goed maar wat het is, is ongrijpbaar. Er wordt je opnieuw gevraagd waar je zit op de schaal van 1 tot 10.. De 10 is uit beeld.. ik was al gezakt.. Je dient vervolgens weer aan de ‘foto’ / het beeld van het trauma te denken en dan start het weer opnieuw. Dit herhaalt zich totdat je op de 0 zit.. Als je daar bent dan kan je naar de traumatische gebeurtenis kijken zonder dat je de paniek etc voelt.. Je staat er veel ‘neutraler’ in of zo..

Wat niet overdreven was, was de omschrijving hoe je uit zo’n sessie komt. Je brein heeft zo hard moeten werken dat je op bent. Moe tot op het bot en ik ervaarde ook hoofdpijn. “blij” was ik dan ook met even een momentje rust.. Even verwerken wat zojuist was gebeurd..
In de laatste sessie hadden we ook een angst ‘behandeld’. In die periode werd ik elke nacht wakker met het gevoel van; ‘Ik moet NU bij mijn dochtertje kijken of ze nog leeft” Dit was echter geen ‘echt’ beeld wat ik echt had meegemaakt. Het was een angst gebaseerd op eerdere ervaringen. Ik moest mij in deze sessie een beeld vormen van het ergste wat ik zou kunnen meemaken; dat mijn jongste dochter dood in bedje lag en haar zo vond.. Pff dat was enorm heftig. Dat beeld wilde ik helemaal niet zien.. Door dit ‘gefantaseerde beeld’ te behandelen met EMDR werd mijn angst aangepakt. Vanaf deze sessie heb ik nooit meer een babyfoon aangehad en ben ik er in de nacht nooit meer met paniek uit gegaan.. wat een wondermiddel is dat, die EMDR als je het mij vraagt…

Ik wilde deze ervaring graag delen omdat ik er heel veel aan heb gehad en ik had gewild dat ik hier eerder op gewezen zou zijn. Ik denk namelijk dat ik jaren geleden al geholpen kon worden met deze vorm van therapie. Omdat mijn psycholoog hier nooit over was begonnen heb ik er nooit bij stil gestaan dat het mij ook zou kunnen helpen..
Als ook jij last hebt van bepaalde traumatische beelden en/of angsten zou ik je willen adviseren om een therapeut te vinden die je kan helpen d.m.v. EMDR. Het geeft je verlichting zonder een herinnering helemaal te wissen. Je kan echter terug kijken naar de gebeurtenis zonder in de stress stand te schieten.. Ik denk dat het iedereen kan helpen.  Baat het bij jou toch niet? Dan schaad het niet. Dat  is het proberen waard toch?