Dat stress en verdriet fysieke klachten geeft is bij iedereen wel bekend. We hebben allemaal, lotgenoot of niet, dit weleens ervaren.
Dat stress / spanning ook in je lichaam kan worden ‘opgeslagen’ was wel helemaal nieuw voor mij..
Sinds een jaar wordt ik (weer) professioneel begeleid. Sinds een paar maanden zit daar ook lichaamswerk bij. Het woord dekt wellicht niet helemaal de lading maar ik zal het proberen uit te leggen.
Spanning, verdriet ed. worden in je lijf opgeslagen. Je spieren worden als het ware constant in de ‘aan modes’ gehouden. Je kan functioneren en herkent dit niet als kramp of onplezierig. Je merkt het eigenlijk niet. Je merkt het wel als je er midden in zit. De wel bekende steen in je maag is een goed voorbeeld van de kracht van stress. Het zijn je spieren rond je middenrif en andere organen die laten merken dat het te veel wordt. Deze zelfde spieren blijven (deels) ‘aanstaan’, ook als je mind al een stukje verder is. Je lijf staat in meer of mindere mate paraat om weer in de actie te komen.
Tijdens mijn eerste sessie was ik met stomheid geslagen. Ik wist helemaal niet wat ik moest verwachten. Ik moest op mijn rug gaan liggen en letten op mijn ademhaling (stukje mindfulness komt er ook bij kijken). Je mag niet reageren als je wordt aangeraakt. Onder mijn bovenbeen en bil werden bepaalde punten aangeraakt en je voelt meteen dat de beenspieren samentrekken. Heel apart. Toen ze haar handen weghaalde gebeurde iets heel raars.. Ik kwam voor mijn gevoel met diezelfde kant een paar centimeter lager te liggen. Ik lag ineens schuin! Alsof ze de tafel aan één kant had laten zakken. Dat was echter niet het geval. Mijn beenspieren hadden een seintje (of wat dan ook) gekregen om te ontspannen. Nou en of dat dat gebeurde! Ik kreeg een heel ander gevoel.
Ik realiseerde mij in één klap dat er echt opgeslagen spanning in je spieren kunnen zitten en dat je daar jezelf helemaal niet bewust van bent tot dat je complete ontspanning ervaart.
Toen ook het andere been werd behandeld kwam ik weer ‘recht’ te liggen..
Ook bij je midden rif zitten ‘knopen’ die spanning opslaan. Je merkt het zo niet op maar als ze aangeraakt worden dan voel je dat de ene meer spanning / pijn geeft dan de andere. Je voelt na een tweede aanraking op hetzelfde punt dat het al weg gezakt / weg is.. huh? Ik snapte er niets van maar het hielp wel degelijk..
Na een behandeling voel je je lichter, loom en vredig. Helaas is dit bij mij van korte duur en blijven de sessies nog even nodig. Welk merk ik dat bij elke sessie die volgt ik sneller ontspan. Ik leer zo als het ware wat ik moet voelen en mijn lichaam leert dat het oké is om los te laten. (Of zo?…)
Ik zou iedereen willen aanraden om ook eens ‘lichaamswerk’ te laten doen (ik neem aan dat er meer therapeuten zijn die dit kunnen..) Het werkt naast helend ook oog openend. Je wordt met je neus op de feiten gedrukt. Je kunt mentaal al goeie stappen hebben gezet maar je moet lichamelijk ook nog aan de slag.
Na een overlijden moet je zien te overleven. Veel aandacht gaat er uit naar het mentale stuk. Goed eten en bewegen wordt je ook aangeraden maar daar blijft het vaak wel bij. Ik denk dat het goed is om al relatief snel te starten met dit soort hulp. Ik heb er jaren mee gewacht en als ik voel wat het met mij doet had ik deze kennis al veel eerder willen hebben. Vele fysieke klachten vallen nu langzaam maar zeker op zijn plaats. Mentale en fysieke gezondheid hebben een wisselwerking op elkaar. Het is verstandig om jezelf dat al snel te realiseren en er ook wat mee te doen. Hopelijk kan ook jij de ‘ontspanning’ vinden die je verder helpt in je proces.
Lotgenotenkracht 