Alle begin is moeilijk

Als iemand dicht bij je overlijd dan moet je ineens heel veel zaken anders doen. Je moet overeind zien te blijven in een door draaiende wereld terwijl jouw emoties elke dag je op scherp zetten. Het eerste jaar komen er telkens nieuwe dagen, emoties en gevoelens opzetten waarvan je niet weet hoe er mee om te gaan…

Elk lotgenoot zal het herkennen, elke keer weer komt er een moment voor de eerste keer voorbij waarin je moet beslissen hoe er om mee om te gaan. Ga je een geboortedag van je geliefde ‘vieren’? Wat ga je dan doen? Versier je het graf? Ga je taart halen? Nodig je mensen uit?
En hoe ga je om met een trouwdag? Ga je die dag eenzaam in je bed doorbrengen? Of zoek je juist iemand op om mee te praten?

En dan weer die feestdagen. Iedereen gezellig bij elkaar terwijl jouw gezin nooit meer compleet is. Hoe ga je die nu weer doorkomen? Stilletjes in bed? Pff…

Je weet het eerste jaar gewoon niet wat er allemaal op je afkomt. De kleinste dingen kunnen je al in onbalans brengen. Een liedje op de radio, een geur of het zien van een foto brengen ‘ineens’ zoveel pijn en verdriet met zich mee. Vooral het eerste jaar wordt je daar iedere keer door gevloerd.

Tuurlijk geldt hier weer dat ‘je je gevoel moet volgen’ maar je beseft je ook heel goed dat je niet zo goed op je gevoel kunt vertrouwen. Je emoties schieten zo van links naar rechts dat je je iets bedacht had in de ochtend maar in de avond ‘ineens’ helemaal niet meer oké voelt.

Waar ik ook heel erg tegen aan liep is de omgeving. Ik weet nog dat we Femke* haar eerste geboorte dag deden ‘vieren’ met taart, ballonnen en bezoek. De opmerking “ik weet niet wat ik op een verjaardag van een dood kind doe” staat mij nog altijd goed bij. Jaren ben ik er boos om geweest. Boos omdat ik dacht dat deze persoon geen greintje gevoel in het lijf had zitten. Nu echter besef ik mij beter dat deze persoon ook niet kon dealen met zijn/haar gevoelens. Hoe gedraag je je als je wordt uitgenodigd op zo’n dag? Mag je lachen tijdens het ‘feestje’? Of ga ik zo naar een ‘verjaardag’ waar alleen maar gehuild wordt? Ik snap nu veel beter dat het voor de omgeving ook moeilijk is om mee te gaan in de wens van de directe nabestaande.

Ook wij vonden de eerste keer haar geboortedag vieren raar. We waren trots dat ze ons mama en papa had gemaakt maar oh wat werd ze gemist. De dag werd letterlijk en figuurlijk gevuld met een lach en een traan. Dat voelde goed. Jaren hebben we dit aangehouden. Toen haar broertje en zusje groter werden zijn we er van af gestapt en wordt haar dag gevierd met een dagje uit.

Als je één jaar verder bent dan heb je alle dagen al één keer doorgemaakt. Je hebt ‘geleerd’ wat wel en niet voor je werkt. Zo vind ik het vandaag de dag dus fijn om op een geboortedag iets ‘leuks’ te gaan doen maar op een sterfdatum juist helemaal niet. Dan wil ik het liefst niet te veel mensen om mij heen en ‘gewoon even vluchten in mijn eigen gedachtes en herinneringen’.

Tijd heelt niet alle wonden maar ze brengen je wel ervaring. Elke jaar weer wordt je wijzer in hoe om te gaan met alle moeilijke momentjes. Je leert hoe je zelf het beste rouwt en wat er wel en niet bij je past. Dit kan door de jaren heen ook veranderen. Het rouwen blijft een golvend proces.

De omgeving moet jou die ruimte geven. Weten dat wat het eerste jaar ‘werd uit geprobeerd’ misschien niet wordt herhaalt omdat het simpelweg niet oké voelde. De nabestaande moeten echt een eigen weg gaan vinden en dat gaat met vallen en opstaan. Beetje bij beetje wordt er een ‘routine’ gevormd voor alle moeilijke momenten die telkens weer terug komen.

Als nabestaande weet je deze moeilijke momenten ook beter te herkennen en jezelf er op voor te bereiden. Ik weet gewoon dat begin-midden oktober niet mijn beste tijd is. Mijn partner weet dat, mijn directe collega’s weten dat en we weten ook allemaal dat dat aan het einde van de maand weer veel beter gaat.

‘De tijd zal het leren’ past hier dan ook heel goed. Neem juist die tijd om uit te vinden wat wel en niet voor je werkt. Probeer er open en eerlijk over te praten met je directe naasten. Geef hen een inkijkje in wat voor jou werkt dan kunnen ze er rekening mee houden. Alle beetjes helpen om jou de draai in je nieuwe leven te leren vinden..